ای شب کمین کن این شرر سیلیِ من است            این ساعـت هـجـوم ابـابـیـلـیِ من است

هان ای شبِ نشسته به خیبر چه می‌کنی؟            با وعده‌های صادق حیدر چه می‌کنی؟

با گوشِ جان شنیده جهان این حواله را            فـرمـانِ سـرخ سـیـّدِ هـشـتـاد سـالـه را

پیداست، پیکِ یار خـراسانی است این            یک سطر از کتابِ «سلیمانی» است این

با صد دلـیل محـکـم و با حجّـتی جَـلی            با رمـز یا مـحـمـد و با عـزم یـا عـلـی

حق رخ نمود و شیشهٔ پندارها شکست            موسی رسید و هـیـمـنهٔ مارها شکـست

بر هم زده‌ست پـنجـره‌های سکـوت را            بادی که خـوانـده فـاتحهٔ عـنکـبـوت را

طاغوت خوانده این خطِ آتش دمیده را            این نامهٔ ز سـمتِ سـلـیـمـان رسـیده را

بسم‌اللَه ای غـمِ کـهـن ای قـبـلهٔ نخـست            چشم جهان به روشنی صبحگاه توست